Creativiteit in coronatijd

Ondernemen is risico nemen wordt wel eens gezegd. En veel ondernemers gaan die risico´s graag te lijf met alle vindingrijkheid en doorzettingsvermogen die bij hun ondernemerskwaliteiten horen. Maar soms worden we geconfronteerd met zaken die groter zijn dan een ieder kon verwachten. Momenteel verkeert de hele wereld in zo´n situatie. En wat is het dan mooi om te zien hoe de vindingrijkheid en het doorzettingsvermogen van veel ondernemers zich ook nu laat gelden.

Binnen de grenzen van de gezondheidsmaatregelen zijn er tal van nieuwe initiatieven van ondernemers ontstaan. Initiatieven om zelf door te kunnen gaan met de bedrijfsactiviteiten, al is het soms op kleinere schaal. En ook initiatieven die in de hele maatschappij zichtbaar zijn, zoals plexiglas oplossingen, bordjes met aanwijzingen om afstand te houden en digitale oplossingen voor zaken die eerst alleen offline gebeurden. Binnen de tragiek van het coronavirus zien we ‘opeens’ een andere maatschappij ontstaan.

Die creativiteit is niet in iedere beroepsgroep mogelijk. En daarom is het mooi om te zien dat de overheid daar aandacht voor heeft en met steunmaatregelen is gekomen. Om in korte tijd deze maatregelen op te tuigen was veerkracht en snelheid nodig. Helaas vallen er nog steeds ondernemers tussen wal en schip ondanks dat verschillende regelingen al meerdere keren zijn bijgesteld. Het blijft lastig om in deze hectische tijd maatwerkoplossingen te leveren aan iedere individuele ondernemer of burger.

Er vinden veranderingen plaats in de maatschappij en ook de overheid doet daar aan mee. Het gaat dan niet alleen over de steunmaatregelen. Even een paar kleine voorbeelden uit de praktijk van de afgelopen dagen.

Tijdens een telefoongesprek meldde een medewerker van de Belastingdienst op een specifiek verzoek dat daar nog geen standaard oplossing voor is. Tot voor kort zou het verzoek simpelweg zijn afgewezen. Nu is het al meerdere keren een laag omhoog geschoven in de organisatie. Durft niemand een beslissing te nemen? Of is het al prijzenswaardig als een ambtenaar uit zijn jarenlange vaste stramien van bureaucratie durft te stappen en het verzoek niet afwijst maar hoger brengt in de organisatie?

Ook bij de gemeentelijke overheid lijkt starheid plaats te maken voor begrip en meedenken. Zo zijn er gemeenten die bereid zijn om de grenzen van terrassen wat op te rekken zodat beter aan de 1,5 meter maatregel kan worden voldaan. Waar tot voor kort bekeuringen werden uitgedeeld als een terrasstoel een paar centimeter buiten de toegestane zones bleek te staan lijkt nu ruimte te ontstaan om oplossingsgericht en praktisch mee te denken.

Iedereen vraagt zich af hoe de maatschappij er uit ziet als dit alles achter de rug is. Sommige veranderingen van de afgelopen tijd blijken nog niet zo verkeerd. Stiekem hoop ik dat ook de overheid de mentaliteitsverandering durft vast te houden, de bureaucratie wat durft los te laten en creativiteit en vindingrijkheid durft te blijven tonen. U noemt het hopen tegen beter weten in? Het zou kunnen maar in deze bijzondere tijd neemt u mij dat vast niet kwalijk.